Boek recensie De boodschappencoach

In het magazine Sport & Fitness werd Peter van der Zon gevraagd een boek recensie van het boek De boodschappencoach te schrijven.

Boek recensie De boodschappencoach

Ralph Moorman is als schrijver van S&F Magazine zeker geen onbekende. Eerder gaf hij De Hormoonfactor uit. In het eerste boek spreekt hij terloops al van een safari door de supermarkt om gezonde, natuurlijke voeding van chemische in elkaar geknutselde rommel te onderscheiden en datgene te kopen waar geen of minimale hoeveelheden contaminanten en chemische toevoegingen in zitten. Op dat thema borduurt deze Boodschappencoach verder. Veel verder.

De inhoud

Het is een handzaam boekje geworden met een overvloed aan bruikbare informatie over verschillende groepen voedingsmiddelen. Al winkelend kan de consument gemakkelijk naslaan wat hij of zij op het punt staat te kopen en waar nodig een andere, betere keuze maken. Daartoe zijn per groep voedingsmiddelen diverse indicatoren gebruikt.

• In de eerste plaats zijn daar de pictogrammen, die ‘de vijf gevaren van moderne voeding’ aangeven: insulineresistentie, ongezonde vetten, producten van glycatie, overgevoeligheid of intolerantie en schadelijke chemische stoffen.
• Een tweede indicatie is de verdeling per groep van de voedingsmiddelen ‘Aanraders & Afraders’.
• Kleur is de volgende karakterisering: groen is oké, oranje gedrukte producten vormen een goede tweede keuze. Rood tenslotte zijn ‘producten die in principe schadelijk zijn voor de gezondheid’. In rode letters aangegeven voedingsmiddelen, moeten dan ook ‘met grote terughoudendheid worden gegeten’.

De coach is samengesteld met voedingsmiddelen, die gekocht kunnen worden bij Jumbo, Albert Heijn en Eko Plaza. Daarnaast zijn ook voedingsmiddelen uit ‘biologische winkels’ in de selectie opgenomen. Al met al een boek waar je wat aan hebt. Niet alleen om in je luie stoel te lezen, maar vooral ook om mee te nemen als je naar de super gaat om te foerageren.

Een recensent zag het allemaal niet zo zitten en verzuchtte: “Van die man mag je helemaal niets meer eten!” Of woorden van gelijke strekking. Deze uitspraak zegt niets over dit boek, want bij elke groep voedingsmiddelen geeft Moorman keurig aan wat er bij voorkeur wel en wat er beter niet gegeten kan worden, maar alles over de eetgewoonten van deze criticus.

En inderdaad, als je gewend bent voer uit blik of lekkernijen met kleurstoffen, suiker, smaakversterkers en conserveermiddelen te eten, dan lijkt al die gezonde voeding, maar karig. Voor veel mensen moet iets lekker zijn om te eten. Niet onbelangrijk wellicht, maar niet de primaire eigenschap die de keuze van een voedingsmiddel zou moeten bepalen. Na deze aanbeveling stip ik toch nog even een paar puntjes aan.

Geen kritiek?

Verzadigde vetten

Wat betreft verzadigde vetten citeer ik Moorman: “…Maar zou de natuur verzadigd vet in vlees en andere dierlijke producten hebben gestopt, als het puur slecht zou zijn? Natuurlijk niet!” Lijkt logisch, maar is het niet.

In de eerste plaats wordt de natuur hier voorgesteld als een bewust handelende entiteit, in plaats van een product van de evolutie. Hier op door redenerend, kan ik met evenveel recht stellen: ‘’Zou de natuur cafeïne in koffiebonen hebben gestopt of gluten in granen als het puur slecht zou zijn?

Nu we het toch over koffie en verzadigd vet hebben: Moorman noemt wel de aanzwellende stroom onderzoeken die op een gunstig effect van cafeïne wijzen. Het zou bescherming geven tegen de ziekte van Parkinson (en Alzheimer), diabetes type II en leverkwalen. Moorman stelt zich de vraag in hoeverre de koffie- en theefabrikanten met jaaromzetten van miljarden, hier de hand hebben in onderzoeken die de goede eigenschappen van hun product benadrukken.

Er zijn inderdaad enkele onderzoeken gefinancierd door onder meer Nescafé, maar de code van zuivere wetenschap is dat het belang van de geldverstrekker nooit mag mee tellen in het protocol en de conclusies van het onderzoek. Voor hetzelfde geld zou ik kunnen stellen dat – voor zover mij bekend- op zijn minst één groot onderzoek naar de schadelijkheid van verzadigde vetzuren voor hart en bloedvaten is gefinancierd door de vleesindustrie met als conclusie dat er geen oorzakelijk verband tussen de consumptie van verzadigde vetten en hart- en vaatziekten kon worden gevonden. Ook geen zuivere koffie?

Aspartaam

Voorts ben ik het niet eens met de plaatsing van aspartaam op de lijst van de tien ongezondste toevoegingen. Aspartaam is –behalve voor de relatief kleine groep die aan fenylketonurie lijdt- een volkomen veilige zoetstof. Vele malen veiliger dan suiker. Wel heeft Moorman gelijk als hij stelt dat mensen zo nooit van de voorkeur voor zoete spijzen afkomen. Opmerkelijk is dat de conserveermiddelen BHT en BHA op deze lijst van tien staan, terwijl Pearson & Shaw in hun standaardwerk Life extension deze stoffen juist aanprijzen om hun sterke antioxidatieve eigenschappen. Linus Pauling, vader van de orthomoleculaire geneeskunde was het hiermee overigens niet eens.

Wild

Voorts staat in de groep vlees bij de aanraders ‘Wild’, in het groen nog wel. Verbazingwekkend. Wild, ree, hert, konijn, haas… is prima voedsel, juist omdat het niet te vet is. Maar wat staat bij Wild vermeld: “Is meestal geen echt wild, maar afkomstig uit de bio-industrie. Let op de vacuüm verpakte plakvlees versies, want die bevatten soms toevoegingen, zoals smaak versterkers en nitriet.” In principe is alles wat uit de bio-industrie komt af te raden. Bovendien is het ook nog eens de koper belazeren, om het dan ‘wild’ te noemen. Ook in weiden gekweekte damherten zijn geen wild.

Zuivel

Moorman is geen voorstander van zuivel. Maar bij de aanraders staat toch (zij het in het rood) ‘Koemelk, vol. Beter dan magere of halfvolle melk vanwege de in vet oplosbare vitaminen.’ Precies hetzelfde wat een diëtiste eens in de super ongevraagd tegen me zei toen ik een paar pakken magere melk in mijn karretje gooide. “U kunt beter volle melk nemen, want anders krijgt u een vitamine A en D gebrek.” Ik vertelde haar dat je die ook kunt slikken, zonder dat dik makende vet in de melk te hoeven opdrinken.

Cacao

Cacao is ongetwijfeld een van de beste antioxidanten. Het wordt verwerkt tot chocolade. In de Boodschappencoach wordt het 86% Noir Brute van Cote ‘d Or aanbevolen. Inderdaad de beste keuze die je in een supermarkt kunt maken, maar het kan beter. Niet in de super maar in speciaalzaken of via het internet kan Excellence 99% Noir Absolute van het merk Lindt gekocht worden. En o ja, melkchocolade is geen chocolade maar vervuilde cacao.

Tenslotte: Ralph Moormans De boodschappencoach is een boekje dat iedereen die in gezonde voeding geïnteresseerd is, zou moeten hebben. Aanbevolen!